28 augustus 2020

Toen mijn dochter in het 3e/4e jaar zat op de middelbare school had ze periodes waarin ze lichte paniekmomenten had als ze moest beginnen aan haar huiswerk. Ze ervaarde dan veel stress, maar vroeg (gelukkig) om onze hulp. Ik, als jongerencoach, zou dat wel eens even oplossen; dacht ik. En ik viel in de valkuil van het ‘spiegelen’…

Ik dacht dat haar probleem was dat ze geen overzicht had over alle taken die voor haar lagen en mijn advies was dus om hier een soort to-do lijst van te maken. Nou, de lichte paniek werd hierdoor alleen maar groter. Wat bleek: ze had het overzicht wel maar het was even te veel voor haar. En doordat ik dat ook nog eens inzichtelijk wilde maken zag ze alleen maar die hele grote berg voor zich. Ik wees haar alleen nog maar een keer op haar probleem/stress ?.

Door beter naar haar en haar proces te kijken en door te vragen, kwamen we achter de oplossing die voor haar beter zou passen. Het bleek meer te gaan over het uiten van haar emoties, ze had hier namelijk helemaal geen zin in en ze wilde even haar ei kwijt. En ze zocht naar een bevestiging dat het goed zou komen, dat ze dit aan kon. En dat is zo gebleken ☺️

Mocht jouw kind ook stress ervaren, pas dan dus op met de interpretatie van de oorzaak (en de oplossing) van de stress. Vraag eerst rustig door; ben nieuwsgierig; en ben er voor ze ❤️

Ik wens iedereen veel succes met de start van het nieuwe schooljaar ?