2 juli 2020

Heerlijk, de Mind-Walks zijn weer begonnen! Dat is zo genieten. Uiteraard hebben we de afgelopen maanden ook zelf veel gewandeld, wie niet, maar het is toch ook geweldig om weer met deelnemers op pad te gaan. Weer samen de interactie aangaan met elkaar én de natuur. Het zet alle zintuigen nog eens extra open. Volop aandacht voor en bewustwording van jezelf en je omgeving.

Nu de Mind-Walk in mijn coachpraktijk weer is opgestart, viel me op hoe natuurlijk het proces weer wordt opgepakt door mezelf. De voorbereiding, de afstemming, het lopen en ook de reflectie. Het kost geen moeite; wel tijd uiteraard. Maar het geeft zoveel energie. Het gaat vanzelf. Ooit…ooit heb ik eens geleerd dat dat betekent dat je je talent hebt gevonden ?…

Dat natuurlijke proces merk ik ook op bij de deelnemers. Hoe verder de wandeling vordert hoe meer afstemming er is; op elkaar en op de natuur. Brede paden die je overzicht kunnen bieden, kronkelige paden die de innerlijke onrust weergeven of de regen die oude ideeën afstoft en schoonmaakt. Deelnemers komen in de natuur makkelijk in verbinding met zichzelf en hun omgeving. Het gaat vanzelf; in de natuur.

Iedere wandeling staat in het teken van een thema. Bewegingsoefeningen die we tussendoor doen, sluiten zo veel mogelijk aan bij het thema. En tijdens het wandelen (in stilte) krijg je een (individuele) opdracht mee die het thema verder vorm geeft. En de natuur speelt zijn rol: geurende bloemen die mooie herinneringen oproepen, de wind die je negatieve gedachten meeneemt waardoor er ruimte is voor positieve gedachten of het pad dat je letterlijk en figuurlijk voor je ziet liggen. In sommige gevallen worden de deelnemers zo enthousiast over de door de opdracht en de natuur naar boven gekomen gedachten, ideeën en gevoelens dat er volop gedeeld wordt. De groep tilt zichzelf nog verder omhoog in aandacht, daadkracht en bewustwording. En iedere deelnemer blijft in rust en balans aanwezig in de groep. Een hele mooie gewaarwording. Het gaat vanzelf; in de natuur.

In andere gevallen blijft de groep nadat de ‘opdracht’ is afgelopen, in stilte verder wandelen. Iedereen blijft dan in zijn eigen bubbel zitten; omdat die zo prettig aanvoelt of omdat de ideeën nog niet genoeg zijn uitgewerkt in het hoofd of omdat de reflectie en gewaarwording nog meer aandacht mogen hebben. Andere deelnemers voelen dit haarfijn aan en blijven in stilte verder lopen totdat het proces in het hoofd van de ander klaar is voor de omgeving. En vaak gaat dit vanzelf; omdat ook zij nog volop genieten van de rust en balans die de natuur met zich meebrengt.

Het blijft toch mooi wat de natuur ons biedt; het gaat vanzelf! Het talent van de natuur ?…